به‌منظور بررسی تأثیر پومیس (شاهد، ۳۰ و ۶۰ تن در هکتار) و کاربرد جداگانه سطوح مختلف کودهای اکادین و استیمپلکس (عصاره جلبک) (شاهد، ۱/۵، ۳ و ۴/۵ میلی¬لیتر بر لیتر) بر رشد و برخی صفات فیزیولوژیکی گشنیز آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار در در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در طی سال ۱۳۹۷ اجرا شد. محتوای فنل کل، سوپراکسید دیسموتاز، منیزیم، پتاسیم، روی و فسفر تحت تأثیر اثرات متقابل تیمارهای آزمایش قرار گرفت. تیمارهای ۳۰ تن در هکتار پومیس و کاربرد ۴/۵ میلی¬لیتر در لیتر آکادین و استیمپلکس موجب افزایش محتوای فنل کل گیاه شد. بالاترین محتوای کلروفیل a و b در تیمارهای ۴/۵ میلی¬لیتر در لیتر آکادین و ۳ و ۴/۵ میلی¬لیتر در لیتر استیمپلکس مشاهده شد. بیشترین محتوای مواد جامد محلول در تیمارهای ۳ و ۴/۵ میلی‌لیتر در لیتر استیمپلکس و ۳ میلی¬لیتر در لیتر آکادین مشاهده شد. تیمارهای ۳ و ۴/۵ میلی¬لیتر در لیتر آکادین و ۱/۵ و ۳ میلی¬لیتر در لیتر استیمپلکس موجب افزایش وزن¬خشک گیاه شد. تیمار ۳۰ تن در هکتار پومیس موجب افزایش محتوای کلروفیل، فلاونوئید، پروتئین، وزن خشک بخش هوایی گیاه و محتوای ازت گیاه شد. تیمارهای ۳۰ و ۶۰ تن در هکتار پومیس موجب کاهش ظرفیت مهار ۵۰ درصدی ((IC۵۰ شد. در کل چنین می¬توان نتیجه¬گیری نمود که کاربرد ۳۰ تن در هکتار پومیس و محلول¬پاشی با هر سه غلظت استیمپلکس نقش مهمی در رشد و بهبود صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گشنیز داشت.
