TY - JOUR T1 - Effect of Foliar Application of Gibberellic Acid and Paclobutrazol on Vegetative and Reproductive Growth of Two Strawberry Cultivars TT - تأثیر محلول‌پاشی برگی اسید‌جیبرلیک و پاکلوبوترازول بر رشد رویشی و زایشی دو رقم توت فرنگی JF - JCPP JO - JCPP VL - 4 IS - 12 UR - http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-2141-fa.html Y1 - 2014 SP - 53 EP - 61 KW - Plant hormone KW - Biosynthesis KW - Development. N2 - این تحقیق به منظور ارزیابی تأثیر اسید‌جیبرلیک و پاکلوبوترازول به ترتیب بر بهبود گلدهی و کاهش رشد رویشی توت‌فرنگی در جهت افزایش محصول‌دهی انجام شد. اسید‌جیبرلیک و پاکلوبوترازول از تنظیم کنندگان رشد گیاهی هستند. اسید‌جیبرلیک می‌تواند به-عنوان افزایش دهنده و پاکلوبوترازول به‌عنوان کندکننده رشد عمل کند. در این آزمایش اسید‌جیبرلیک در غلظت 100 میلی گرم در لیتر در زمان‌های 30 و90 روز پس از کشت و پاکلوبوترازول در غلظت 150 میلی‌گرم در لیتر در زمان 50 روز پس از کشت در قالب طرح کرت خرد شده با سه تکرار روی دو رقم توت‌فرنگی دیامنت و پاروس تیمار شدند. نتایج نشان داد که محلول‌پاشی برگی اسید‌جیبرلیک در زمان 30 روز پس از کشت به اضافه پاکلوبوترازول روی دو رقم، گلدهی، مقدار محصول و مواد جامد محلول میوه را کاهش داد ولی طول ساقه رونده را تا 127 سانتی‌متر افزایش داد. کاربرد اسید‌جیبرلیک 90 روز پس از کشت میانگین گلدهی را تا 25 گل افزایش داد ولی مقدار میوه افزایش نیافت. تیمار پاکلوبوترازول تولید ساقه رونده را به شدت کاهش داد ولی بر تعداد برگ و طول دمبرگ اثر نداشت. هم‌چنین تیمارها تأثیری بر میزان کلروفیل برگ نداشتند. بیشترین و کمترین وزن میوه مربوط به رقم دیامنت بود که به ترتیب در تیمار شاهد با 8/17 گرم و تیمار دو مرحله اسید‌جیبرلیک به اضافه پاکلوبوترازول با 8/3 گرم به‌دست آمد. در کل با تیمار اسید‌جیبرلیک میوه‌دهی بهبود نیافت و تیمار پاکلوبوترازول در کاهش تعداد ساقه رونده بیشتر از دیگر ویژگی‌های رویشی موثر بود. M3 ER -