تنش کم آبی به‌عنوان مهم‌ترین تنش غیرزیستی نقش مهمی در کاهش عملکرد گیاهان در جهان دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات دور آبیاری (آبیاری بعد از 5، 7، 9 و 11 روز) و پلی‌مر سوپرجاذب A200 (صفر، 2/0، 3/0، 4/0 و 5/0 درصد وزنی) بر برخی از واکنش‌های فیزیولوژیک گیاه گوجه‌فرنگی (Solanum lycopersicum) در شرایط گلخانه بود. این آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1389 در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام انجام گرفت. نتایج حاصل از تجزیه آماری داده‌ها نشان داد دور آبیاری و کاربرد سوپرجاذب اثر معنی‌داری بر عملکرد کل و پارامتر‌های فیزیولوژیکی گیاه شامل محتوای نسبی آب برگ (RWC)، بازده مصرف آب (WUE)، کل مواد جامد محلول (TSS)، میزان پرولین، کلروفیل و محتوای مالون دی آلدهید (MDA) دارد. در شرایط خشکی عملکرد کل، RWC، WUE و کلروفیل a کاهش یافت. اما این شرایط سبب افزایش MDA، پرولین و TSS میوه شد. کاربرد پلی‌مر سوپرجاذب به‌طور معنی‌داری سبب افزایش عملکرد کل، RWC، WUE و کلروفیل a و کاهشMDA ، پرولین و TSS میوه شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پلی‌مر‌های سوپرجاذب می‌توانند مقادیر زیادی آب ذخیره و جذب کنند و از این طریق سبب کاهش آثار سوء کم آبی بر گیاهان شوند.

واژه‌های کلیدی: بازده مصرف آب، پرولین، کل مواد جامد محلول، کلروفیل، مالون دی آلدهید، محتوای نسبی آب

متن کامل [PDF 262 kb]   (1914 دریافت)