به¬منظور بررسی اثر شوری بر فیزیولوژی فلفل دلمه‌ای، آزمایشی در دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1396 انجام شد. این پژوهش به‌منظور بررسی صفات فیزیولوژیکی دو رقم فلفل دلمه‌ای سبز (Patron) و نارنجی (Paramo) تحت تیمار شوری به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با تیمارهای شامل چهار سطح شوری (آبیاری با آب معمولی، آبیاری با آب‌شور 1/5، 4/5 و 6/5 دسی¬زیمنس بر متر کلرید سدیم) و دو رقم فلفل، در محل گلخانه دانشگاه صنعتی اصفهان انجام گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که افزایش سطح شوری سبب افزایش فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز در فلفل دلمه‌ای نارنجی شد و بیشترین میزان فعالیت این آنزیم به تیمار 6/5 دسی¬زیمنس بر متر رقم نارنجی تعلق داشت. فلفل دلمه‌ای سبز در همه سطوح شوری نسبت به فلفل دلمه‌ای نارنجی دارای محتوای نشاسته بیشتری بود. همچنین با افزایش روند شوری میزان عناصر پتاسیم ریشه و شاخساره و میزان سدیم شاخساره در مقایسه با شاهد افزایش پیدا کرد. با افزایش سطوح شوری، روند افزایشی در میزان پرولین و فنل مشاهده شد. همچنین افزایش سطوح شوری سبب کاهش معنی‌دار میزان تعرق، هدایت روزنه‌ای و دی‌اکسید کربن زیر روزنه شد. با افزایش سطوح شوری مقدار آبسیزیک اسید و کارتنوئید در برگ افزایش یافت. به‌طور¬کلی شوری باعث کاهش ترکیبات آنتی‌اکسیدان و فنل گیاه در مدت کوتاه شد و رقم نارنجی نسبت به سبز مقاومت در مدت کوتاهتری نشان داد.