دوره 2، شماره 5 - ( پاییز 1391 )
جلد 2 شماره 5 صفحات 200-189 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khoshbakht D, Ramin A A, Baghbanha M R. Possible Reduction of the ٍٍEffect of Salinity on Bean (Phaseolus vulgaris) with Application of Salicylic Acid. Journal of Crop Production and Processing 2012; 2 (5) :189-200
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-1680-fa.html
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-1680-fa.html
خوشبخت داوود، رامین علی‌اکبر، باغبانها محمدرضا. امکان کاهش اثر تنش شوری در گیاه لوبیا با استفاده از سالیسیلیک اسید. نشریه تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی. 1391; 2 (5) :189-200
دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان ، davod.khoshbakht@gmail.com
چکیده: (18734 مشاهده)
تنش شوری از جمله مهم‌ترین تنش‌های محیطی می‌باشد که رشد و عملکرد گیاهان را کاهش می‌دهد. نشان داده شده که سالیسیلیک اسید به عنوان یک پیام‌آور درون‌زاد مسئول القای تحمل به تنش در گیاهان می‌باشد. در این پژوهش، اثر سالیسیلیک اسید و کلرید سدیم بر رشد گیاه لوبیا سبز مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور، گیاهان مورد آزمایش، در مرحله دو برگی، با سه غلظت صفر، 5/0 و 1 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید محلول‌پاشی گردیدند. سپس گیاهان به مدت 14 روز تحت تیمار شوری در دو غلظت صفر و 100 میلی‌مول نمک کلریدسدیم قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنش شوری باعث کاهش معنی‌دار پارامترهای وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، کلروفیل نسبی، درصد نسبی آب برگ، شاخص تنش و افزایش معنی‌دار پرولین و قندهای محلول نسبت به تیمار شاهد گردید. گیاهان تیمار شده با هر دو غلظت سالیسیلیک اسید، وزن تر و خشک بیشتری را در مقایسه با تیمار بدون سالیسیلیک اسید نشان دادند. هم‌چنین کاربرد سالیسیلیک اسید در هر دو غلظت مورد استفاده باعث بهبود شاخص‌های درصد نسبی آب، میزان کلروفیل نسبی و کلروفیل فلورسانس (Fv/Fm) برگ در شرایط تنش شوری در مقایسه با گیاهان شاهد گردید. به‌طور خلاصه، محلول‌پاشی گیاه لوبیا با سالیسیلیک اسید در شرایط تنش شوری می‌تواند باعث بهبود رشد آن شده و در نتیجه مقاومت به تنش شوری لوبیا را افزایش دهد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
