دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعـتی اصفهان ، majidi@cc.iut.ac.ir
چکیده: (3647 مشاهده)
این پژوهش با هدف مطالعه میزان خودناسازگاری و نحوه گردهافشانی در دو محیط رطوبتی (عدم تنش و تنش خشکی) روی 25 ژنوتیپ برومگراس نرم در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سال 1391 در مزرعه دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد.بدین منظور نیمی از خوشههای هر ژنوتیپ جهت انجام خودگشنی اجباری پاکت شدند و به نیم دیگر اجازه گردهافشانی آزاد داده شد. نتایج نشان داد که میانگین تعداد دانه در خوشه تحت شرایط عدم تنش برای شرایط دگرگشنی 4/161 و برای حالت خودگشنی 60/5 عدد بود که حاکی از میزان بالای خودناسازگاری در این گونه است. تحت شرایط تنش خشکی این مقادیر بهترتیب 8/142 و 76/4 عدد بود که حاکی از تأثیر شرایط محیطی (تنش رطوبتی) بر تولید بذر در هر دو شرایط خودگشنی و دگرگشنی است. همین روند برای وزن دانه در خوشه نیز مشاهده گردید. برای صفت وزن دانه در خوشه در شرایط عدم تنش نسبت به شرایط تنش تنوع و پراکندگی بین ژنوتیپها بیشتر بود. تنوع بالایی بین ژنوتیپها از نظر شاخص خودسازگاری مشاهده گردید. بهطوریکه ژنوتیپهای دارای بیشترین و کمترین خودسازگاری مشخص گردید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى