مجله تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی

به‌منظور بررسی تأثیر پرایم بذر در مزرعه و شیوه مصرف سولفات روی بر بعضی شاخص­های رشد ذرت در همدان، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی­ سینا اجرا شد. فاکتور اول شیوه‌های مصرف سولفات روی در چهار سطح شاهد، پخش سطحی، مصرف نواری و محلول­پاشی و فاکتور دوم شامل پرایمینگ بذر و تیمار شاهد و فاکتور سوم نیز دو رقم ذرت میان­رس اس­سنسور و بیاریس بود. نتایج نشان­ داد پرایم بذر به‌همراه محلول‌پاشی سولفات روی حداکثر شاخص سطح برگ را به 5/4 رسانید که در مقایسه با تیمار عدم مصرف سولفات روی و عدم پرایم 48 درصد بیشتر بود. در رقم بیاریس مصرف نواری سولفات روی و در رقم اس‌سنسور محلول‌پاشی سولفات روی توانست بالاترین ماده خشک را ایجاد کند. در مجموع مصرف نواری یا محلول‌پاشی سولفات روی در رقم بیاریس به‌ویژه همراه با پرایم بذر از طریق افزایش سرعت رشد، سرعت فتوسنتز خالص و سرعت نسبی رشد، عامل عمده‌ای در بالاتر شدن ماده خشک به‌میزان 33/1477گرم در مترمربع در مصرف نواری و 33/1323گرم در مترمربع درحالت محلول­پاشی بود. سرعت رشد در بیاریس و سرعت رشد نسبی در هر دو رقم بیشتر تحت تأثیر شیوه مصرف سولفات روی بود. سرعت فتوسنتز خالص در شرایط عدم پرایم بذر در هر دو رقم با مصرف نواری و در حالت پرایم با مصرف محلول‌پاشی سولفات روی نتیجه بهتری نشان داد. پرایم بذر و محلول‌پاشی سولفات روی به‌ترتیب عدد اسپاد را 2/6 و 5/30 درصد افزایش دادند. به‌طورکلی نتایج آزمایش بیانگر تأثیر مثبت پرایمینگ و مصرف کود سولفات ­روی بر شاخص­های رشد ذرت بود.