Rajab Zadeh M, Mirlohi A. Plant Population and Planting Pattern Effects on Yield and Yield Components of Rice (
Oryza Sativa L.) in Isfahan. Journal of Crop Production and Processing 1998; 2 (2) :61-71
URL:
http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-258-fa.html
چکیده: (17815 مشاهده)
جهت تعیین تراکم مطلوب برنج آزمایشی در سال 1374 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار به مرحله اجرا در آمد. رقم “زایندهرود” در فواصل ردیف 15، 25 و 35 سانتیمتر و فواصل کپه در روی ردیف 10، 15 و 20 سانتیمتر، به صورت نشاکاری، با 3 نشا در هر کپه کشت گردید. میانگین ارتفاع بوتهها، تنها در مراحل خوشهدهی و گردهافشانی به طور معنیداری تحت تأثیر فاصله ردیف قرار گرفت و در هر دو مرحله، بیشترین ارتفاع در فاصله ردیفهای کمتر دیده شد. افزایش فاصله ردیف کاشت موجب تاخیر و طولانیتر شدن دوره خوشهدهی و گردهافشانی گردید که این امر نیز موجب برخورد دوره پر شدن دانهها با شرایط جوی نامساعد آخر فصل رشد گردید. افزایش فاصله ردیف، اگر چه باعث افزایش معنیداری در قدرت پنجهزنی شد، اما تعداد پنجه در واحد سطح را به طور معنیداری کاهش داد. کاهش فاصله ردیف باعث محدودیت رشد رویشی پس از مرحله گردهافشانی شد و در نتیجه سرعت رشد خوشه و نسبت وزن خشک خوشه به وزن خشک کل اندام هوایی افزایش معنیداری یافت. با کاهش فاصله ردیف، بدون تغییر در وزن هزار دانه و درصد دانههای کامل در هر خوشه، تعداد خوشه در واحد سطح به طور معنیدار افزایش و در مقابل، تعداد دانه در هر خوشه کاهش یافت. در فاصله ردیفهای بیشتر، اگر چه عملکرد در واحد گیاه بالاتر بود و شاخص برداشت افزایش یافت، اما به دلیل کافی نبودن تعداد بوته در واحد سطح، محصول کمتری تولید شد. اثر فاصله کپه بر روی اکثر صفات مورد بررسی از لحاظ آماری معنیدار نبود. نتایج استفاده از روش رگرسیون مرحلهای و بررسی ضرایب مسیر نشان داد که تعداد خوشه در واحد سطح، نقش اول را در تعیین عملکرد ایفا میکند. حداکثر عملکرد با آرایش کاشت 15 × 15 سانتیمتر به دست آمد، که به نظر میرسد میتواند در مناطق برنجکاری استان اصفهان توصیه گردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى