دوره 9، شماره 4 - ( 11-1398 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 32-17 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Esmaeilian Y. The Effect of Organic and Chemical Nutrition Methods on Forage and Grain of Millet (Panicum miliaceum L.) under Terminal Drought Stress. Journal of Crop Production and Processing 2020; 9 (4) :17-32
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-2816-fa.html
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-2816-fa.html
اسماعیلیان یاسر. بررسی تأثیر روش‌های تغذیه آلی و شیمیایی بر ویژگی‌های کمّی علوفه و دانه ارزن (.Panicum miliaceum L) در شرایط تنش خشکی انتهای فصل. نشریه تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی. 1398; 9 (4) :17-32
مجتمع آموزش عالی گناباد ، y.esmaeilian@gmail.com
چکیده: (2153 مشاهده)
بررسی واکنش محصول به عملیات کم‌آبیاری و ارزیابی اثر تنش خشکی بر گیاه از مهم‌ترین موضوعات تولید گیاهان زراعی است. کاربرد کودهای آلی در این شرایط می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشد. بدین منظور، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مجتمع آموزش عالی گناباد اجرا شد. عامل اصلی شامل سطوح: آبیاری کامل، قطع موقت آبیاری در مرحله گل‌دهی و قطع موقت آبیاری در مرحله پر شدن دانه و سطوح عامل فرعی شامل: شاهد، کود شیمیایی، کود دامی، کمپوست و ورمی‌کمپوست بود. بر اساس نتایج به‌دست آمده، تنش خشکی موجب افت عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی ارزن شد. در حالی‌که بهترین عملکردها از مصرف کود ورمی‌کمپوست در شرایط آبیاری کامل در طول دوره رشد به‌دست آمد. صفات عملکرد علوفه، ارتفاع گیاه، تعداد برگ در ساقه اصلی، تعداد پنجه و وزن هزار دانه اختلاف معنی‌داری در بین تیمارهای تنش خشکی نشان ندادند. عملکرد علوفه، بیولوژیکی و دانه درنتیجه مصرف ورمی‌کمپوست بیشترین افزایش را نشان داد. درحالی که ارتفاع بوته و شاخص برداشت در اثر مصرف کود دامی بیشترین افزایش را داشت. کود شیمیایی فقط صفت تعداد پنجه در واحد سطح را نسبت به سایر تیمارها به‌میزان بیشتری افزایش داد. گیاهانی که در مرحله پر شدن دانه در معرض تنش خشکی قرار گرفته بودند شاخص برداشت پایین‌تری را نشان دادند. کارایی مصرف آب گیاهانی که در معرض تنش خشکی در مرحله گل‌دهی قرار داشتند افزایش و آنهایی که تحت تنش خشکی در مرحله پر شدن دانه قرار داشتند، کاهش یافت. ورمی‌کمپوست و کمپوست بیشترین تأثیر را بر بهبود این صفت داشتند. به‌طور کلی، هرچند بالاترین عملکردها از اعمال آبیاری کامل به‌دست آمد، اما با عملیات کم‌آبیاری در مرحله گل‌دهی ارزن می‌توان کارایی مصرف آب و شاخص برداشت این گیاه را بهبود داد. همچنین نتایج به‌دست آمده نشان‌دهنده اثرات مثبت تغذیه آلی نسبت به شیمیایی در زراعت ارزن است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
