سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی ، a.gholizadeh@areeo.ac.ir
چکیده: (1237 مشاهده)
انتخاب ژنوتیپهای پرمحصول در آفتابگردان از اهمیت بالایی برخوردار است. در این راستا تعداد 24 هیبرید جدید آفتابگردان به¬همراه رقم گلسا در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان در قالب طرح لاتیس ساده (5×5) با دو تکرار طی سال زراعی 1399 مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این تحقیق بهمنظور مطالعه روابط میان صفات مختلف و گزینش هیبریدهای جدید آفتابگردان بر اساس ترکیبات عملکرد- صفت از روش جدید بایپلات ژنوتیپ در عملکرد × صفت (GYT) استفاده شد. نتایج نمایش چندضلعی بایپلات GYT نشان داد که ژنوتیپ 19G در ترکیب قطر ساقه، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، زودرسی و تعداد برگ با عملکرد دانه، بهترین ژنوتیپ بود. ژنوتیپ 5G نیز در ترکیب ارتفاع بوته، ارتفاع طبق از سطح زمین، طول برگ، عرض برگ و طول دمبرگ با عملکرد دانه، ژنوتیب برتر بود. بر اساس نمایش مختصات تستر متوسط (ATC) بایپلات GYT، ژنوتیپهای 5G و 19G بهعنوان بهترین و ژنوتیپهای 24G، 23G و 25G بهعنوان ضعیفترین ژنوتیپها از نظر کلیه ترکیبات مثبت عملکرد- صفت شناخته شدند. با توجه به نتایج، همبستگی مثبت معنیداری بین صفات تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و زودرسی در ترکیب با عملکرد دانه مشاهده شد. همچنین این صفات از وراثتپذیری عمومی بالایی برخوردار بودند. بنابراین به¬نظر میرسد که صفات تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و زودرسی میتوانند بهعنوان معیارهای مناسب برای انتخاب برای افزایش عملکرد دانه در آفتابگردان مورد استفاده قرار گیرند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى