دوره 15، شماره 2 - ( 3-1404 )
جلد 15 شماره 2 صفحات 40-19 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mahmoudi M, Dadras A, Ghasemnezhad M. Investigating the Effect of Physical and Chemical Treatments on the Rate of Rooting of Iranian and Imported Olive Cultivars Cuttings under Bottom-Heat and without Bottom-Heat Conditions. Journal of Crop Production and Processing 2025; 15 (2) :19-40
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-3312-fa.html
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-3312-fa.html
محمودی محمد، دادرس احمدرضا، قاسم نژاد محمود. بررسی اثر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی در میزان ریشه زایی قلمه های ارقام زیتون ایرانی و وارداتی تحت شرایط پاگرما و بدون پاگرما. نشریه تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی. 1404; 15 (2) :19-40
بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان زنجان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، زنجان، ایران. ، a.dadras@yahoo.com
چکیده: (48 مشاهده)
یکی از مشکلات اصلی تکثیر زیتون، سخت ریشه‌زایی برخی از ارقام مهم است. در این راستا، به منظور بررسی فاکتور های فیزیکی و شیمیایی بر ریشه زایی قلمه های زیتون (ارقام کرونیکی، کنسروالیا، پیکوال و زرد) در دو شرایط کشت بدون پاگرما و پاگرما در دو آزمایش جداگانه اجرا شد. تیمارهای فیزیکی در سه سطح (شاهد، خراش‌دهی و شکاف‌دهی انتهای قلمه‌ها) به همراه کاربرد ایندول بوتیریک اسید در سه سطح (غلظت‌های صفر، 2000 و 4000 میلی‌گرم در لیتر) بررسی شدند. هر دو آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. بر اساس نتایج، استفاده از تیمار ایندول بوتریک اسید به ویژه در غلظت ۴۰۰۰ میلی‌گرم در لیتر به همراه تیمارهای فیزیکی توانست به طور معنی‌داری صفات درصد ریشه‌زایی، طول بلندترین ریشه، تعداد ریشه، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، تعداد شاخه و طول شاخه را در رقم‌های مختلف زیتون را بهبود بخشد. در شرایط بدون پاگرما درصد ریشه‌زایی رقم پیکوال در ترکیب تیمار همزمان غلظت ۴۰۰۰ میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتریک اسید و شکاف دهی انتهای قلمه با میزان 66/1 درصد بیشترین درصد ریشه زایی را به خود اختصاص داد و کمترین مقدار این صفت در تیمار شاهد با میزان 5/25 درصد در رقم کنسروالیا به دست آمد. در شرایط پاگرما نیز رقم پیکوال با میزان 69/7 درصد بالاترین میزان ریشه زایی را در ترکیب تیماری همزمان غلظت ۴۰۰۰ میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتریک اسید و خراش دهی داشت و کمترین میزان آن را در رقم کنسروالیا و به میزان 9/9 درصد در تیمار شاهد بود. در نهایت، در شرایط پاگرما، می‌توان استفاده از تیمار ایندول بوتریک اسید در غلظت ۴۰۰۰ میلی‌گرم در لیتر به همراه خراش‌دهی و شکاف‌دهی را برای بهبود ریشه‌زائی قلمه‌های مختلف زیتون توصیه نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
