Ebrahimizade M A, Hassanli A M. Investigation of Corn Root Development and its Effect on Water Saving in Different Irrigation Methods Using Effluent in Korbal Semi Arid Plain, Fars Province. Journal of Crop Production and Processing 2008; 12 (44) :69-84
URL:
http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-870-fa.html
ابراهیمیزاده محمدعلی، حسنلی علیمراد. بررسی توسعه ریشه ذرت و تأثیر آن بر کاهش مصرف آب در روشهای مختلف آبیاری با پساب در دشت نیمهخشک کربال در استان فارس. نشریه تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی. 1387; 12 (44) :69-84
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-870-fa.html
چکیده: (20558 مشاهده)
عمق ریشه یکی از پارامترهای تأثیرگذار در محاسبه مقدار آب قابل نگهداری در محدوده ریشه گیاه و برنامهریزی آبیاری محسوب میشود. مطالعه حاضر، با هدف بررسی روند توسعه ریشه در طول فصل رشد گیاه ذرت در روشهای مختلف آبیاری با دو کیفیت متفاوت آب از یک سو و بررسی چگونگی تجمع ریشه، در نیمرخ خاک و تدوین مدل حرکت عمقی ریشه از سوی دیگر در قالب طرح یک بار خرد شده (اسپلیت پلات)، با تیمار اصلی روش آبیاری در سه سطح (جویچهای، قطرهای سطحی و قطرهای زیرسطحی) و تیمار فرعی، کیفیت آب در دو سطح (پساب تصفیه شده شهری و آب معمولی)، در دو سال متوالی، در منطقه کربال فارس انجام شد. پایش عمق ریشه با روش حفر ترانشه و مشاهده نیمرخ خاک انجام شد. نمونهگیری در طول دوره رشد در 16 نوبت، با فواصل 7 روزه و اندازهگیری وزن ریشه در لایههای خاک نیز از روش برداشت مونولیتهای خاک و شستشو در صافیهای پلاستیکی با فشار آب انجام گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اگر چه بیشترین عمق ریشه در آبیاری قطرهای زیرسطحی و کمترین آن در آبیاری جویچهای مشاهده شد، اما عمق نهایی ریشه بهطور معنیداری تحت تأثیر روش آبیاری و کیفیت آب آبیاری قرار نگرفت. در این تحقیق، مدل حرکت عمقی ریشه در طول فصل رشد تدوین و دقت آن نیز برای شرایط انجام آزمایش کنترل گردید. عمق نهایی ریشه در شرایط آزمایش برای تیمارهای مختلف بهطور متوسط 77 سانتیمتر اندازهگیری شد. محاسبه حجم آب در هر آبیاری با استفاده از جبران کمبود رطوبت در محدوده عمق واقعی ریشه، مقدار آب آبیاری را به میزان 31 درصد نسبت به مدل خطی ، 27 در صد نسبت به مدل بورگ و گریمز و 8/41 در صد نسبت به مدل کراپوات کاهش داد. مجموع وزن خشک ریشه ذرت در آبیاری قطرهای زیرسطحی بهطور معنیداری نسبت به روشهای آبیاری جویچهای و قطرهای سطحی افزایش نشان داد. کیفیت آب تأثیر معنیداری بر وزن خشک ریشه نشان نداد. بیشترین تجمع وزن خشک ریشه در آبیاری قطرهای زیرسطحی، در عمق 40-20 سانتیمتری خاک، درحالیکه در روشهای قطرهای سطحی و جویچهای در لایه سطحی خاک (20-0 سانتیمتری) مشاهده شد. ریشهها در روش قطرهای زیرسطحی بهطور یکنواختتری در لایههای خاک توزیع شده بودند. تراکم ریشه در تمامی تیمارها، در عمقهای پایینتر از 65 سانتیمتر ناچیز بود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى