مجله تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی

  به منظور بررسی اثر سایکوسل، نیتروژن و تراکم بر میزان، انتقال مجدد و کارایی مصرف نیتروژن گلرنگ رقم اصفهان 14 (صفه)، آزمایشی به صورت فاکتوریل خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزری دانشگاه یاسوج در تابستان 1389 انجام شد. عامل اصلی شامل سطوح نیتروژن (50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) و سطوح تنظیم­کننده رشد سایکوسل در دو سطح (صفر و ^6-10 مولار) به صورت فاکتوریل و عامل فرعی شامل تراکم کشت (20، 25 و 3/33 بوته در متر مربع) بود. نتایج نشان داد که بیشترین میزان انتقال مجدد نیتروژن (21/1%) در تیمار کاربرد سایکوسل از مصرف بیشترین میزان نیتروژن و تراکم به دست آمد. بیشترین میزان نیتروژن مصرفی در تراکم 25 بوته در متر مربع با بیشترین درصد پروتئین دانه (14%) و بیشترین مقدار میزان نیتروژن اندام­ هوایی در مرحله گل­دهی (15/2%) همراه بود. در تیمار کاربرد سایکوسل، از مصرف کمترین میزان نیتروژن و تراکم 25 بوته در متر مربع، بیشترین عملکرد دانه (3146 کیلوگرم در هکتار) و کارایی مصرف نیتروژن (9/62 کیلوگرم در کیلوگرم) به­دست آمد. به طور کلی، افزایش نیتروژن و بذر مصرفی همراه با کاربرد سایکوسل، میزان نیتروژن اندام هوایی و انتقال مجدد نیتروژن را افزایش می­دهند. هرچند در چنین شرایطی، کاهش مصرف نیتروژن با افزایش کارایی مصرف نیتروژن و عملکرد دانه همراه است.