مجله تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی

به منظور بررسی تأثیر قارچ میکوریزا بر خصوصیات رشد و فیزیولوژیک ذرت شیرین در شرایط آبیاری با آب شور، آزمایشی در سال 1393 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شیرازانجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل شوری آب آبیاری (4/0 ، 4، 7 و 10 دسی‌زیمنس بر متر) و قارچ میکوریزا (قارچ-های گونه‌های Glomus intraradices(GIN) و Glomus mosseae(GM) و شاهد بدون قارچ) بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری تا سطح 10دسی‌زیمنس برمتر غلظت کلروفیلa و‌b، کلروفیل کل و کارتنوئید برگ در مرحله گلدهی به ترتیب به میزان9/18 ،‌4/52، 34 و5/34 درصد کاهش یافت. کاربرد قارچ میکوریزا در شرایط تنش شوری به طور جزئی اثرات منفی تنش را جبران کرده و از طریق افزایش غلظت کلروفیل a و b، کلروفیل کل، کارتنوئیدها، میزان پتاسیم، سطح برگ، وزن خشک‌کل، ارتفاع بوته و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانتی برگ در مرحله گلدهی، تحمل ذرت به تنش شوری را به طور معنی‌داری نسبت به شاهد بدون قارچ افزایش داد. نسبت سدیم به پتاسیم در سطح شوری10 دسی‌زیمنس برمتر در ذرت میکوریزی شده با قارچ GIN و GM درمقایسه با ذرت غیر میکوریزایی شده به ترتیب به میزان 69/39 و 45/40 درصد کاهش یافت. نتایج نشان داد که تلقیح گیاه ذرت‌شیرین با قارچ میکوریزا موجب بهبود رشد گیاه ذرت‌شیرین در شرایط تنش‌شوری شد. بین دو گونه قارچ مورد استفاده، گونه‌ی GIN در مقایسه با GM از برتری نسبی بیشتری برخوردار بوده و باعث کاهش اثرات منفی تنش شوری شد و وزن خشک بوته را در مقایسه با شاهد تا 38 درصد در سطح شوری 10 دسی-زیمنس‌ برمتر افزایش داد.