با انبارداری میوه طالبی در شرایط بهینه، می‌توان آن را در طول مدت زمان طولانی‌تر و با کیفیت مطلو‌ب‌تر در بازارهای داخلی عرضه کرد و همچنین در توسعه و گسترش صادرات آن به کشورهای دیگر اقدام نمود. در تحقیق حاضر، ایده اصلی استفاده از مواد جاذب اتیلن جهت حفظ خصوصیات پس از برداشت میوه طالبی بوده است. از این‌رو، میوه‌های طالبی رقم آناناسی (L. Cucumis melo) در بسته‌های دارای نانوزئولیت با پرمنگنات پتاسیم 7 درصد و پوشال‌های کاغذی حامل پرمنگنات پتاسیم 7 درصد قرار گرفتند و طی 35 روز نگهداری در دمای 6 درجه سلسیوس، هر هفت روز از سردخانه خارج شده‌اند و صفات کمی و کیفی مهم مانند تغییرات وزن، سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH عصاره میوه، مواد جامد محلول، نشت مواد الکترولیت و تولید اتیلن مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در پایان دوره آزمایش در تیمار نانوزئولیت، وزن میوه حدود 7 درصد، سفتی بافت میوه 2 کیلو‌گرم بر سانتی‌متر مربع و محتوای آسکوربیک اسید 29 درصد، بیشتر از تیمار شاهد حفظ شد. همچنین، تیمار با نانوزئولیت حدود 14 تا 21 روز پس از شروع انبارمانی نتایج قابل قبولی در حفظ خصوصیات مطلوب میوه داشت. درحالی‌که پوشال‌های کاغذی طی دو هفته اول انبارداری میوه طالبی عملکرد خوبی داشتند. علاوه‌بر این، بیشترین میزان تولید اتیلن توسط میوه طالبی پس از 35 روز انبارمانی µL g^-1 h^-1 93/8 ثبت شد و با توجه به‌میزان کم اتیلن تولید شده توسط میوه طالبی رقم آناناسی، از نظر تولید اتیلن اختلافی بین تیمارها وجود نداشت.