مجله تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی

این پژوهش به منظور تأثیر غلظت‌های مختلف پوشش کیتوزان بر کیفیت و عمر پس‌از‌برداشت میوه موز رقم کاوندیش صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در انباری با دمای 15 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 90-85 درصد انجام گرفت. تیمارها شامل چهار سطح کیتوزان (صفر، 5/0، 1 و 2 درصد) و اندازه‌گیری صفات در زمان‌های صفر، 5، 10، 15 و 20 روز انجام گرفت و صفاتی از قبیل تغییرات وزن، سفتی، پوسیدگی، میزان فنل، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، پی‌اچ، اسید قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، ویتامین ث، آنزیم پلی‌فنل‌ اکسیداز، میزان قهوه‌ای شدن و رنگ اندازه­گیری شدند. نتایج پژوهش نشان داد که تیمار کیتوزان باعث بهبود برخی ویژگی‌های کیفی در میوه موز گردید. کیتوزان از دست­دهی آب و کاهش وزن، سفتی، محتوای اسید آسکوربیک و رنگ­گیری را به تأخیر انداخت. بیشترین شاخص پوسیدگی (09/8 درصد) مربوط به تیمار شاهد و کمترین (45/2 درصد) آن مربوط به تیمار کیتوزان 2 درصد بعد از بیست روز نگهداری بود. میزان مواد جامد محلول و اسیدهای آلی در طی دوره انبارمانی افزایش یافت و میوه‌های تیمار شده با کیتوزان 1 و 2 درصد کمترین مواد جامد محلول و اسید را داشتند. همچنین در پایان دوره انبارداری میوه‌های تیمار شده با 1 و 2 درصد کیتوزان بالاترین پی‌اچ، محتوای فنل و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی را نشان دادند. در نهایت می‌توان بیان داشت تیمارهای کیتوزان با غلظت‌های 1 و 2 درصد یه صورت مؤثری سبب افزایش و حفظ کیفیت انبارمانی میوه موز گردیدند.