دوره 11، شماره 1 - ( 2-1400 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 123-109 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zokaee Khosroshahi M R. Effects of Exogenous Gibberellic Acid on Yield Components of ‘Askari’ Grape. Journal of Crop Production and Processing 2021; 11 (1) :109-123
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-2989-fa.html
URL: http://jcpp.iut.ac.ir/article-1-2989-fa.html
زکایی خسروشاهی محمدرضا. تأثیر اسید جیبرلیک برون‌زاد بر اجزای عملکرد انگور رقم عسکری. نشریه تولید و فرآوری محصولات زراعی و باغی. 1400; 11 (1) :109-123
داننشگاه رازی ، mreza.zokaee@razi.ac.ir
چکیده: (1651 مشاهده)
مهم‌ترین کاربرد تجاری جیبرلین در باغبانی بهبود عملکرد و بازارپسندی میوه انگورهای تازه‌خوری است. این پژوهش با هدف بررسی اثر غلظت‌های مختلف اسید جیبرلیک بر اجزای عملکرد تاک‌های پنج ساله رقم بی‌دانه رقم عسکری در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی انجام شد. تمامی خوشه‌ها و برگ‌های تاک‌های مورد آزمایش دو مرتبه با اسید جیبرلیک محلول‌پاشی شدند: ابتدا غلظت 10 میلی‌گرم در لیتر اسید جیبرلیک برای تمامی تاک‌ها به‌جز شاهد، در مرحله ظهور خوشه (3-2 سانتی‌متری شدن طول خوشه‌ها) به‌کار رفت و سپس، در زمان 2-1 میلی‌متری شدن قطر حبه، غلظت‌های صفر، 10، 20، 30، 40 و 50 میلی‌گرم در لیتر اسید جیبرلیک استفاده شد. کاربرد اسید جیبرلیک خارجی به افزایش معنی‌دار میانگین وزن، حجم، طول و قطر حبه‌ها در مقایسه با شاهد منجر شد. همچنین، میانگین وزن خوشه و عملکرد کل تاک تحت تأثیر تیمارهای اسید جیبرلیک به‌طور معنی‌داری بهبود یافت. پی‌اچ عصاره میوه تحت تأثیر تیمار اسید جیبرلیک افزایش یافت. اسید جیبرلیک برون‌زاد میزان مواد جامد محلول میوه را کاهش داد، اما مقدار اسیدیته کل میوه تحت تأثیر تیمارهای اسید جیبرلیک افزایش یافت. کاربرد اسید جیبرلیک اثر معنی‌داری بر شاخص شکل (نسبت طول به قطر) حبه، جرم حجمی (نسبت وزن به حجم) حبه و طول محور خوشه نداشت. با توجه به نتایج این آزمایش، محلول‌پاشی با غلظت 10 میلی‌گرم در لیتر اسید جیبرلیک به‌منظور افزایش عملکرد رقم عسکری قابل توصیه به باغداران است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
