آفتابگردان یک محصول مهم زراعی است که روغن آن ارزش غذایی و اقتصادی بالایی دارد. در این پژوهش برای مطالعه روابط متقابل میان صفات مختلف و هیبریدهای جدید آفتابگردان از روش بای‌پلات ژنوتیپ- صفت استفاده شد. برای این بررسی، تعداد 24 هیبرید جدید آفتابگردان به‌همراه رقم گلسا در ایستگاه پژوهش‌های کشاورزی گرگان در قالب طرح لاتیس ساده (5×5) با دو تکرار در سال زراعی 1399 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که صفات وزن هزاردانه، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، قطر ساقه، طول برگ، عرض برگ و طول دمبرگ همبستگی مثبتی را با عملکرد دانه داشتند. همچنین همبستگی منفی بین عملکرد دانه با صفات فنولوژیکی و ارتفاع بوته مشاهده شد، بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که بهبود عملکرد دانه باعث بهبود همزمان زودرسی و پاکوتاهی می‌شود. بر اساس نمایش چندضلعی بای‌پلات، ژنوتیپ‌های شماره 5 و 19 مطلوب‌ترین و مناسب‌ترین ژنوتیپ‌‌ها برای عملکرد دانه و صفات مرتبط با عملکرد بودند. بر اساس بای‌پلات ژنوتیپ فرضی ایده‌‌آل، ژنوتیپ‌های شماره 3، 2 و 10 از نظر همه صفات مورد بررسی، بهتر از سایر ژنوتیپ‌ها بودند. همچنین نتایج نشان داد که بیشتر صفات دارای قابلیت تمایز بالایی بوده و توانستند تفاوت‌های بین ژنوتیپ‌ها را به‌خوبی آشکار کنند. صفت قطر ساقه نزدیک‌ترین صفت‌ به صفت ایده‌آل بود و بیشترین تمایز و بیانگری را نشان داد.