به¬منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و آلی بر کارایی فیزیولوژیک نیتروژن و خصوصیات زراعی یونجه در منطقه کاشان آزمایشی در سال زراعی 93-1392 در شهر آران و بیدگل از توابع استان اصفهان، به¬صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سه نوع کود آلی (کود گاوی، کود گوسفندی و کود مرغی) به¬همراه شاهد هر کدام به میزان 10 تن در هکتار) و سه نوع حاصلخیزکننده زیستی (کود نیتروکسین، کود فسفات بارور-2 و ترکیب نیتروکسین و فسفات بارور-2) به¬همراه شاهد بودند. صفاتی مانند تعداد ساقه در مترمربع، تعداد دانه در مترمربع، تعداد روز تا ده درصد گلدهی، وزن هزار دانه، عملکرد علوفه¬تر، درصد نیتروژن، درصد پروتئین، عملکرد پروتئین، کارایی فیزیولوژیک و کارایی مصرف فسفر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار کاربرد تلفیقی کود زیستی نیتروکسین + فسفات بارور-2 با میانگین 68/4 تن بر هکتار نسبت به سایر سطوح کود زیستی از برتری 15/6 درصدی برخوردار بود. بنابراین می¬توان گفت که کاربرد توأم نیتروکسین و فسفر بارور-2 توانسته است شرایط تغذیه‌ای بهینه¬تری را در چین¬برداری های متوالی نسبت به کاربرد منفرد هر یک از آنها ایجاد نماید. در بین سطوح کود آلی نیز مصرف 10 تن بر هکتار کود گاوی با میانگین 67/1 و عدم مصرف کود آلی با میانگین 62/3 تن بر هکتار به¬ترتیب بیشترین و کمترین میزان عملکرد علوفه¬تر یونجه را تولید نمودند. همچنین اثر متقابل کودهای زیستی و آلی بر اکثر صفات معنی¬دار شد و در بین اثرات متقابل، بیشترین میزان کارایی فیزیولوژیک نیتروژن با میانگین 3/40 کیلوگرم دانه تولید شده بر کیلوگرم نیتروژن مصرف شده مربوط به تیمار عدم تلقیح با کود زیستی + مصرف 10 تن بر هکتار کود گاوی بود.